حضرت ابوالفضل(عليه السلام) ؛ اسوه وفاداري و شجاعت

ويژگيهاي خاص حضرت ابوالفضل(ع) هر انساني را به تکريم و بزرگداشت وامي‌دارد. علاوه بر قهرمانيهاي شـگـفـت آور، آن حضرت نـمـونـه کـامل شهامت، نجابت، وفاداري، همدردي و بزرگ منشي است.

زندگي حضرت ابوالفضل(ع) دائرة ‌المعارفي است که چگونه زيستن و آگاهانه رفتن را مي‌آموزد و فرصت دستيابي به مقام آدميت را هموار مي‌سازد.

 پرورش در آغوش امامت و دامان عصمت، شالوده ‌اي پاک و مبارک براي ايام نوجواني و جواني عباس فراهم کرد تا در آينده نخل بلند قامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگي باشد.

 گاه که علي(ع) با نگاه بصيرت‌ خود آينده عباس را نظاره مي‌کرد، با لبخندي رضايت ‌آميز، سرشک غم جاري و در مورد علت آن مي گفت: دستان عباس در راه ياري حسين(ع) قطع خواهد شد.

 حضرت عباس(ع) انساني آسماني بود که عظمتش کنيه‌ هاي بسياري براي او رقم زند. "ابوالفضل"» مشهورترين کنيه اوست. اين کنيه برخي از صاحبنظران را بر آن داشت تا شعاع چشمگير شخصيت عباس را بستر اين واژه بدانند. ويژگيهاي دوران کودکي و شکوهمندي روح‌ افزاي نوجواني او نشان از بزرگي مقام وي داشت. بسياري از فرهيختگان و شعرا بهره ‌مندي از فضايل فراوان را علت اين لقب دانسته ‌اند.

 "ابوالقاسم" کنيه اي ديگر است. مورخان، با دقت در واژه‌هاي معرفت ‌آفرين زيارت اربعين، اين کلمه را کنيه آن حضرت دانسته ‌اند. آنجا که جابر انصاري خطاب به اين رادمرد الهي مي‌گويد: السلام عليک يا اباالقاسم، السلام عليک يا عباس بن‌ علي ؛ سلام بر تو، اي پدر قاسم؛ سلام بر تو، اي عباس بن‌ علي.

 القاب تابناک

 قمر بني‌هاشم : بهره‌ مندي بسيار عباس از جمال و جلال و سيماي سپيد و زيبا و سيرت سبز و نوراني، زمينه ‌ساز اين لقب است.

 باب الحوائج : کريمي از دودمان کريمان که چون حاجتمندي سوي او روي کند، خواسته‌ هايش را برآورده مي‌سازد.

 طيار : بيانگر مقام و عظمت‌ حضرت عباس(ع) در فضاي عالم قدس و بهشت جاودان است.

 الشهيد: شهادت، که نشان نمايان ابوالفضل(ع) است و در چهره حيات او درخشندگي بسيار دارد، زمينه ‌ساز اين لقب است.

 سقا : دلاوري عباس در صحنه هاي حيرت‌ آور آبرساني به تشنگان، سبب اين لقب شد.

 عبد صالح : لقبي که حضرت صادق(ع) در زيارت عموي گرانقدرش بدان اشاره دارد: السلام عليک ايها العبد الصالح.؛ سلام بر تو، اي بنده صالح خدا.

 سپهسالار: صاحب لواء يا سپهسالار لقب بزرگترين شخصيت نظامي است و عباس در روز عاشورا اين لقب را از آن خود ساخت.

 پرچمدار و علمدار: يادآور دلاوري و حفظ لشکر در برابر دشمن است. علمداري عباس(ع) اين لقب را برايش به ارمغان آورد.

 ابوقربه (صاحب مشک)، عميد ( ياور دين خدا)، سفير( نماينده حجت ‌خدا)، صابر( شکيبا)، محتسب ( به حساب خدا گذارنده تلاشها)، مستعجل ( تلاشگري مهربان در برآوردن حاجات ديگران) از ديگر لقبهاي ابوالفضل است.